تحلیلی بر مکان یابی شهرک های صنعتی در شهرستان تبریز با بهره‌گیری از مدل های تصمیم گیری چند معیاره

        امروزه مکان­یابی مناسب کاربری­ها در راستای تحقق اهداف توسعه، یکی از ضرورت­های برنامه­ریزی در سطوح ملی و منطقه­ای می­باشد. بر این اساس مکان­یابی محل مناسب برای استقرار صنایع می­تواند علاوه بر فواید اقتصادی، اثرات ناهنجاری بر محیط را تقلیل و کاهش دهد. لذا هدف این پژوهش تعیین معیارهای مؤثر بر مکان­یابی شهرک­های صنعتی در تبریز با توجه به شاخص­های توسعه پایدار می‌باشد. روش تحقیق از نوع توصیفی- تحلیلی است و  پس از جمع­آوری اطلاعـات مـورد نیـاز بـا اسـتفاده از مدل­های تصمیم­گیری چند معیاره (تاپسیس، ویکور، الکترا و saw) طبقه­بندی و ارزش­گذاری متغیرها و لایه­های اطلاعاتی و با اتخاذ 10 شاخص طبیعی، جغرافیایی، ‌زیست محیطی و زیربنایی به پهنه­بندی اراضی شهرستان تبریز جهت تعیین مکان مناسب برای استقرا شهرک صنعتی اقدام گردید. طبق مطالعات انجام یافته و اعمال وزن‌های حاصل از مدل تحلیل سلسله­مراتبی و نرم­افزار GIS این نتیجه حاصل می­شود که عوامل زمین لرزه، توپوگرافی و آلودگی بیشترین نقش را در مکان­یابی صنعتی در شهرستان به عهده دارند. از طرف دیگر پهنه‌های شرقی تبریز برای مکان­یابی شهرک صنعتی مناسب و در مقابل پهنه‌های شمالی و جنوبی شهرستان‌ که به مناطق مرتفع و کوهستان‌ها نزدیک می‌باشند، برای مکان یابی شهرک صنعتی نامناسب می‌باشند. به بیان دقیق تر، از 224045 هکتار کل اراضی شهرستان، 100957 هکتار معادل 45 درصد، پهنه چهارم جهت احداث شهرک صنعتی کاملاً مناسب و پهنه سوم جهت احداث شهرک صنعتی در منطقه مورد مطالعه کاملاً نامناسب می­باشد.